Haar nieuwe relatie had nogal wat voor haar opgeofferd. Tenminste, zo zag zij het. Hij was verhuisd van de andere kant van het land naar het dorpje waar zij al haar hele leven woonde. Hij had zelfs een nieuwe baan gezocht.
En nu? Nu zat zij al maanden niet goed in haar vel. Niet door hem, hoor. Ze was echt dól op hem. De liefde van haar leven. Maar ze wist echt zeker dat hij er stevig van baalde dat hij ‘erin getrapt’ was.
Haar schuldgevoel hierover hield haar de hele dag in haar greep. En in plaats van zichzelf tijd en rust te gunnen, zat ze zichzelf de hele dag af te kraken. Ze voelde zich een kat in de zak voor hem. En dat vertelde ze zichzelf de hele dag.
Tot hij op een avond vroeg waarom ze zo afstandelijk was.
Het gesprek dat daarop volgde, leerde haar dat hij haar gevoelens helemaal niet herkende. Hij was nog steeds erg blij met haar en vond het juist voor háár vervelend dat ze zo slecht in haar vel zat.
In begeleiding ontdekte ze dat ze was groot geworden met het gevoel dat ze altijd aan bepaalde voorwaarden moest voldoen. Dat ze niet echt had geleerd wat onvoorwaardelijke liefde was. Dat liefde en aandacht verdiend moest worden. En dat speelde haar nu parten.
De stem van haar moeder was haar eigen interne, zeer kritische stem geworden.
Toen ze zich hiervan bewust was, lukte het haar om stapje voor stapje milder tegen en voor zichzelf te worden. En zo weer te genieten van die leuke man die helemaal voor haar naar dat kleine dorpje verhuisd was.
Herken je jezelf in dit verhaal? Blijf er dan niet mee lopen. Want dat hoeft helemaal niet. Regelmatig start ik weer een groepstraining met als thema Genadeloze Zelfkritiek. Je bent van harte welkom. Stuur me gerust een berichtje als je meer info wilt.
#innerlijkecriticus #genadelozezelfkritiek #voorwaardelijkeliefde #training