“Jij doet niet meer mee!!,” zei haar vader regelmatig.
Nou, eigenlijk zei hij het niet letterlijk, maar hij ging wel volledig uit contact met zijn dochter. Vaak op momenten dat ze zijn steun juist heel erg nodig had. Niet zijn oordeel, maar zijn luisterend oor. En dat werd haar keer op keer ontnomen.
Als ze buiten de paden trad die haar vader bedacht had, volgde vrijwel altijd een periode van afkeuring en soms zelfs van compleet buitensluiten. Haar politieke voorkeur, haar studiekeuze, haar gekozen beroep, haar verkering en zelfs haar burnout waren redenen voor hem om helemaal uit contact te gaan.
En pas jaren later, ze was al dik in de 40, kreeg ze in de gaten welk effect dit nog steeds op haar had. Ze was een enorme pleaser. Nee zeggen lukte haar nooit echt. Nee voelen wel, hoor. Maar zeggen?? Dat zat niet in haar vocabulaire.
Ze ontdekte dat ze niet echt een eigen mening had ontwikkeld. Als kind was alleen de mening van papa de juiste. Het grapje thuis was:
Regel 1: Vader heeft altijd gelijk
Regel 2: Als vader geen gelijk heeft, treedt onmiddellijk regel 1 in werking.
Ja, thuis lachten ze daar altijd om. Maar diep van binnen wist ze toen al dat er een flinke kern van waarheid in zat.
Het gevoel buitengesloten te worden, kende ze maar al te goed. Ook nu nog voelde ze dat ze er meestal niet echt bij hoorde. Niet in haar gezin van herkomst. Niet op haar werk. Niet op de sportclub en het koor. Zelfs in haar nieuwe relatie kon dit gevoel snel omhoog poppen.
En ook in haar geloof. Ze had ze bijvoorbeeld zoveel moeite met het begrip God, de Vader. Want ze kende dat niet. Een vader die er altijd voor haar was, was voor haar onbekend terrein. Zou dan deze Vader haar niet laten vallen?
En zo waren er legio voorbeelden waarin ze last had van het niet meer mee mogen doen, buitengesloten worden. Het uit contact gaan van haar vader, juist op cruciale momenten in haar leven, had zijn sporen flink achter gelaten.
Tot ze in begeleiding ontdekte waar de kern hiervan lag. Hier zijn we mee aan de slag gegaan. Ze ontdekte meer en meer wat ze zélf vond, waar ze zélf voor stond.
Langzaam herstelde ook de band met haar vader. Er kwamen, compleet onverwacht, excuses. Nou ja, een soort van. Maar ze voelde het als een excuus.
Ben jij ook het gevoel van ‘niet meer mee mogen doen’ of buitengesloten worden in je leven tegengekomen? Het verlies van contact met een ouder kan diepe sporen nalaten, maar het is mogelijk om deze wonden te helen en je eigen pad te vinden. Als je jezelf hierin herkent, weet dan dat je niet alleen bent. Samen kunnen we werken aan het vinden van jouw eigen stem, het ontdekken van je eigen waarheid en het herstellen van innerlijke verbindingen. Neem de eerste stap naar verandering en groei door contact met me op te nemen. Laten we samen verkennen welke wereld er voor je openligt.