Vloekend en scheldend zit ze in haar auto. Wat denkt die k&$!#%k wel? Dat hij haar zomaar kan snijden en net voor haar de weg in kan schieten? Hij snapt toch ook wel dat zij nu vol op de rem moet. Woest gebarend maakt ze hem dit duidelijk. Ze krijgt een dikke middelvinger terug van hem. Ze ontploft haast.
Als ze naast zich kijkt, ziet ze haar vriendin verbaasd naar haar kijken. Diep van binnen schaamt ze zich dat ze zich zo laat gaan. Maar hé, haar vriendin snapt toch ook wel dat ze dit niet over haar kant kan laten gaan?
Een paar dagen later is ze op haar werk. Ze geeft leiding aan een team van 15 mensen. Meestal geniet ze van haar werk. Behalve als Harry weer komt zeuren. Die man heeft altijd kritiek op haar. Hij heeft geen idee hoe hard ze werkt. En dat hij zijn kritiek dan ook nog uit waar haar eigen team bij is…, dat kan ze echt niet over haar kant laten gaan. Ze snauwt hem wat lelijks toe en als hij weg is, gaat ze vreselijk over hem tekeer tegenover haar secretaresse en een collega.
Een paar dagen later wordt ze uitgenodigd op kantoor van de directeur. Er zijn klachten over haar gekomen. Mensen voelen zich onveilig op de werkvloer. Er moet iets gebeuren.
Met deze en nog veel andere verhalen komt ze bij mij binnen. Woest over het onrecht dat haar wordt aangedaan. Niemand ziet hoe hard ze werkt. Niemand reageert normaal op haar.
Samen gaan we op zoek naar de kern van dit alles. Ik laat haar vertellen over haar gezin van herkomst. Want als een reactie buitensporig heftiger is dan de situatie zou verwachten, is er meestal sprake van dat het niets met dÃe situatie te maken heeft, maar dat antwoorden te vinden zijn in het oud zeer wat er nog zit.
Dat blijkt ook in dit geval zo te zijn. Het kleine, boze meisje in haar viert hoogtij als haar onrecht wordt aangedaan. Als ze zich klein en ongezien voelt. En dat heeft álles te maken met vroeger. Want thuis voelde dat ook zo. En haar kleine, boze meisje was daar toen niet tegen opgewassen.
Diep van binnen voelde ze zich eigenlijk altijd onzeker. Bang om niet goed genoeg te zijn. En waar veel van mijn klanten zich dan juist kleiner maken, brult zij als een leeuw om genoegdoening. Dat is háár manier van overleven geworden.
Nu ze ziet wat het haarzelf kost én wat het met anderen doet, beseft ze dat ze aan de bak moet. Want eigenlijk wil ze zo helemaal niet zijn.
Drie maanden later wordt ze weer op het kantoor van haar directeur geroepen. En krijgt ze complimenten omdat ze de moed heeft gehad om dit openlijk te bespreken met haar team. Complimenten omdat ze met Harry individuele gesprekken heeft gevoerd. Niet om hem neer te sabelen, maar om open en eerlijk te delen wat hun dynamiek met haar persoonlijk doet. Zo heeft ze het tij doen keren. Er is rust op de afdeling. Maar nog veel belangrijker… er is rust in haar. Zoals die daar nog nooit eerder was. Het kleine meisje is groot geworden.
Wil jij ook aan de slag met jouw kleine, boze danwel bange meisje. Die innerlijke criticus die je weerhoudt van dingen die je graag anders zou zien? Volgende week woensdag start ik een training Overwin je Innerlijke Criticus. In een klein groepje, veilig en laagdrempelig.
Stuur me een DM als je meer info wilt.